De fabriek is een van de vele industriële gebouwen die te vinden zijn op het Hembrugterrein in Zaanstad. Deze voormalige munitiefabriek uit de 19de eeuw beslaat een uitgestrekt terrein van 42 hectare en telt 108 industriële gebouwen waarvan er 53 de monumenten-status hebben. Het terrein lag jarenlang braak maar is afgelopen decennium ontdekt door creatieve ondernemers. Big Art vindt dit jaar voor de derde en laatste maal in de Projektfabriek plaats.
In de manier waarop de show door curator Anne van der Zwaag is samengesteld, ligt het accent op de beleving van kunst. “Die kan zitten in aspecten als geluid en beweging”, aldus Van der Zwaag, maar ook in “de manier waarop een kunstwerk wordt gepresenteerd”. De industriële omgeving is geen neutrale achtergrond, maar speelt mee in de gewaarwording van de kunst. Sommige bezoekers komen voor de kunst en ontdekken dan de locatie, maar omgekeerd kun je ook worden aangetrokken door de locatie en dan worden verrast door de kunst.
Bij binnenkomst kun je moeilijk om het tegen de achterwand bevestigde kunstwerk van Rutger de Vries heen. Dit kunstwerk, Remix geheten, is een speciaal voor Big Art ontworpen verfinstallatie op deze plek. De installatie bestaat uit vier schilderijen van 4 x 5 meter die in een compositie voor de muur hangen. De schilderijen zijn ter plekke “automatisch” geschilderd door een door De Vries zelf ontwikkeld systeem.
Indruk op mij maakte ook het vierluik Commute van de Hongaarse kunstenaar Zsofia Schweger. Het werk toont het interieur van twee metrowagens uit de Londesne Subway, de plek waar ze nu woont. Een enkele achtergelaten koffiebeker en krant herinneren aan de reizigers die hier zijn in- en uitgestapt. Interessant is het spel van symmetrie en asymmetrie dat Schweger speelt, versterkt door het eigen perspectief van ieder interieur.
In de tweede zaal springt een wandtapijt van Sigrid Calon eruit. Dit wandkleed van 340 bij 380 centimeter ontwierp zij op basis van een gedicht van A.H.J. Dautzenberg. Het werd geproduceerd op de nieuwe Jacquardweefmachine van het Nederlands Textielmuseum. Het is een prachtig tapijt met een werveling van vier geometrische figuren die ieder interieur kunnen vormgeven.
Het bureau Beyond Space is de Jiskefet van de Nederlandse architectuur. Deze afsplitsing van Space Encounters van de Baks broertjes, presenteert op Big Art een reusachtige mobile van klokken afkomstig uit de Boring collectie van Hans Lensvelt. In deze kinetische installatie draaien 42 klokken spanwijdte van zes meter tegen de wijzers van de klok in. Het idee is dat bezoekers zich neervlijen op de zitzakken en zich overgeven aan een authentieke kantoorervaring compleet met rinkelende telefoons, piepende faxapparaten en gapende collega’s. Het idee is dat uit deze verveling creativiteit wordt geboren.
Birgit Verwer heeft een ‘open source’ stoel van Enzo Mari getransformeerd tot schommelstoel waarin het heerlijk is plaats te nemen. De ontwerper stelt de bezoekers daarmee voor een keuze. Ga je op in de beweging of vormt deze een aanleiding om na te denken over mondiale problemen als klimaatverandering en luchtvervuiling. Geprogrammeerd als we zijn op de instandhouding van het individu en de soort is het immers maar de vraag of we goede tijdelijke bewoners op aarde zijn.
Helemaal achterin de laatste zaal hangt een transparant doek waarop met een projector van achteren beelden van vloedlijnen worden geprojecteerd. Op mij maakte dit doek van Marjolein Boterenbrood op een of andere manier de meeste indruk. De vloedlijnen laten patronen achter, maar kruipen in een loop van een minuut of vier ook steeds verder omhoog over het doek. Treffender kan het wassende water in ons vlakke land niet worden verbeeld.
INFORMATIE
BIG ART is nog te bezoeken tot en met zondag 3 oktober 2021. Openingstijden 11.00 tot 18.00. Meer info BIGART.NU
ALBUM
Jade van der Mark, Deel en Heers , olieverfschilderij, 210×590 cm. Indringende portretten van voorbijgangers in de grote stad.
Petra Hart, Different perspectives, Led Installatie. Vier lichtkunstwerken van wit diffuus acryl met magenta fluor gekleurd acryl op de achterkant kennen een langzaam lopend kleurverloop van 24 uur.
Lise Sore, Ik ben om geven. Selfies met hevige emoties vormen de basis voor grote getekende en gefragmenteerde zelfportretten op kaasdoek.
Jacquie Maria Wessels, Memory Master Tree Installation. Serie van zes ‘after-images’ van bomen, verdwijnende herinneringen gedrukt op grote, fladderende zijden doeken.
Art van Triest, Grids.
Lara de Moor, Parallels. Verschuivende elementen van binnen en buiten gaan een verbinding met elkaar aan.
Katrin Korfmann, Fast Fashion Assen. Beeld van een plek waar oude kleding wordt gedumpt. De productie van kleding is verantwoordelijk voor 10% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen.